Zarząd Związku Województw RP uważa pomysł dotyczący podziału administracyjnego za chybiony, nieracjonalny i szkodliwy, nie mający uzasadnienia ekonomicznego, merytorycznego ani społecznego. Przedsięwzięcie to jest niewykonalne logistycznie. Obowiązujące w naszym kraju prawo jednoznacznie określa niezależność samorządów, które działają z upoważnienia ustawy i na własną odpowiedzialność, a ich samodzielność podlega ochronie sądowej. Podział administracyjny, skutkujący rozwiązaniem organu stanowiącego samorządu województwa mazowieckiego, byłby łamaniem przepisów obowiązującej Konstytucji PR, szczególnie art. 171 u.3, w brzmieniu: Sejm, na wniosek Prezesa Rady Ministrów, moze rozwiązać organ stanowiący samorządu terytorialnego, jeżeli organ ten rażąco narusza Konsytutcję lub ustawy, co jest jednoznaczne z łamaniem praworządności i samorządności.

Zapraszamy do zapoznania się z publikacją, w której został zawarty zestaw praktycznych porad o tym jak przygotować się do zajęć, jak je przeprowadzić i jakie narzędzia naprawdę sprawdzają się w praktyce.

Jeśli interesujecie się tematyką robotyki i nauki programowania, to ten ebook jest dla Was.

23 czerwca 1767 r. Zawiązała się Konfederacja Radomska. Konfederacja (łac. confoederatio, związek) był to związek zbrojny zawiązywany przez duchownych, szlachtę i miasta w celu realizacji własnych intencji lub w zastępstwie władzy państwowej, tworzony w Polsce i na Litwie w wiekach XIII-XIX. Jej genezy należy szukać w średniowiecznym prawie oporu (łac. ius resistendi) przeciwko władcy. Charakterystyczną cechą konfederacji była przynależność imienna.

Spis jej członków sporządzano w akcie jej zawiązania. Jako że zawiązanie następowało dla realizacji z góry określonego celu, konfederacja miała charakter czasowy. Konfederacja radomska zawiązana 23 czerwca 1767 roku w Radomiu, pod osłoną wojsk rosyjskich pułkownika Wasilija Carra w obronie dawnego ustroju Rzeczypospolitej, powstała w reakcji na zawiązanie konfederacji innowierczych (słuckiej i toruńskiej). 3 sierpnia 1767 roku została wznowiona w Warszawie, trwała do 15 grudnia 1767 roku. Powołana została z poduszczenia posła rosyjskiego, Nikołaja Repnina, w celu przeprowadzenia równouprawnienia innowierców, przywrócenia dawnych swobód szlacheckich i narzucenia gwarancji rosyjskich.

Popierana przez opozycję magnacką (Potoccy) i skierowana przeciwko reformom króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Celem radomian było pognębienie Familii Czartoryskich przez odsunięcie jej od wpływu na rząd Rzeczypospolitej, skompromitowanie Stanisława Augusta wobec Rosji i narodu, przywrócenie wpływu stronnictwa hetmańskiego, dokonane przy pomocy wojsk rosyjskich, uznanych za pomocnicze i przyjacielskie. Marszałkiem konfederacji generalnej został Karol Radziwiłł Panie Kochanku, marszałkiem litewskim był Stanisław Brzostowski, sekretarzem Marcin Matuszewicz. Akces do niej zgłosiło (prawdopodobnie) 74 000 szlachty.

Jednakże faktycznym jej przywódcą stał się poseł rosyjski Nikołaj Repnin, który nakazał konfederatom podporządkować się Stanisławowi Augustowi i wysłać polskich delegatów do Katarzyny II z prośbą o gwarancje dla ustroju Rzeczypospolitej. Przyjmuje się, iż Repnin był autorem owego adresu do carycy. Obrady i akces do konfederacji generalnej w Radomiu odbywały się w obliczu przymusu wojsk rosyjskich. Przed ratuszem, gdzie zebrali się konfederaci zaciągnięto baterię dział rosyjskich, płk Carr osobiście zmuszał opornych członków konfederacji do składania deklaracji zgodnych z wolą Nikołaja Repnina. Ostatecznie akt konfederacji generalnej podpisało bez zastrzeżeń jedynie kilku jej członków, większość przy akcesie czyniła pewne zastrzeżenia. W 1767 roku pod węzłem konfederacji radomskiej zwołano sejm delegacyjny, który zahamował reformy sejmu konwokacyjnego uchwalając Prawa kardynalne, a z Rzeczypospolitej uczynił protektorat rosyjski.

Zachecamy do zapoznania się z najnowszą publikacją nt Ochrony Środowiska Doliny Radomki, dotyczącym zasad segregacji odpadów.

Zero waste,  w dosłownym tłumaczeniu „brak śmieci” lub „brak marnowania”, to styl życia, zgodnie z którym człowiek stara się generować jak najmniej odpadów, a tym samym nie zanieczyszczać środowiska.

Wielu ludziom takie życie wydaje się obecnie niemożliwe, bo na pierwszy rzut oka trudno samemu coś wytworzyć lub wyhodować, kupić żywność bezpośrednio od rolnika albo przynajmniej znaleźć jakiś sklep z produktami spożywczymi na wagę. Przyzwyczailiśmy się też do kupowania przez Internet, a przecież nikt nie wyśle nam upragnionej rzeczy luzem.

Chodzenie z własną materiałową torbą i odmawianie plastikowej jednorazowej siateczki stało się symbolem stylu zero waste. Ale czy w tym nurcie chodzi tylko o to?

Życie człowieka to znacznie więcej niż kupowanie i spożywanie jedzenia. Niestety generujemy śmieci  i zanieczyszczenia również zapewniając sobie ubranie i ciepło, dbając o higienę, chcąc się przemieszczać, pracować, a także korzystać z życia społecznego lub kulturalnego.

Bezśmieciowe życie sprowadza się w praktyce do konsekwentnego stosowania kilku zasad, tak zwanych pięciu eRek (5R).

1. Refuse (odmawiaj) – nie gódź się na zbędne zanieczyszczenia, odmawiaj ulotek reklamowych, jednorazowych opakowań, a także wszelkich produktów wyprodukowanych ze szkodą dla środowiska, generujących odpady i zanieczyszczenia.
2. Reduce (ograniczaj) – redukuj liczbę przedmiotów, prowadź możliwie minimalistyczne życie, otaczaj się tylko tym, czego faktycznie używasz i co jest ci niezbędne do życia.
3. Reuse (używaj ponownie) – nie stosuj rozwiązań jednorazowych.
4. Recycle (segreguj i przetwarzaj) – zadbaj o to, żeby zbędne rzeczy zostały przerobione na coś pożytecznego. Segreguj śmieci (papier można przetwarzać 6-krotnie) i zanoś do stosownych punktów, przerabiaj co się da nawet w domu.
5. Rot (kompostuj) – kompostuj odpadki organiczne, otrzymując z nich energię lub naturalny nawóz.

Obchody Światowego Dnia Środowiska mają na celu pogłębienie świadomości opinii publicznej na temat ochrony i poprawy stanu środowiska naturalnego oraz zwrócenie uwagi na istniejące problemy i niebezpieczeństwo lekceważenia skutków naruszenia równowagi ekologicznej w przyrodzie. Liczne festyny, pikniki i warsztaty mają na celu uwrażliwienie ludzi na sprawy związane z ekologią, segregacją odpadów oraz upowszechnienie czystych technologii, edukacji w zakresie ochrony środowiska i propagowanie idei zrównoważonego rozwoju.

30 maja przypada 514 rocznica uchwalenia w Radomiu konstytucji Nihil Novi, konstytucji sejmowej z 1505 r. , poważnie ograniczającej kompetencje prawodawcze monarchy I Rzeczypospolitej. Pełna formuła łacińska brzmiała nihil novi sine communi consensu (nic nowego bez powszechnej zgody, co należy rozumieć jako: nie można uchwalić nowego prawa, na które nie zgodzi się Sejm reprezentujący powszechny interes szlachty).

Konstytucja ta została uchwalona przez sejm radomski w kościele farnym pw. św. Jana Chrzciciela. Jej nazwę (Nihil Novi sine communi consensu, łac. „nic nowego bez zgody ogółu”) potocznie tłumaczy się jako „nic o nas bez nas”. Zakazywała ona królowi wydawania ustaw bez uzyskania zgody szlachty, reprezentowanej przez Senat i izbę poselską; król mógł wydawać samodzielne edykty tylko w sprawach miast królewskich, Żydów, lenn, chłopów w królewszczyznach i w sprawach górniczych (przykładem późniejszym było rozporządzenie z 2 października 1535 uznające Zwierciadło saskie za prawo obowiązujące w sądach miejskich i wiejskich).

Konstytucja Nihil novi unieważniała przywilej mielnicki i w znaczny sposób umacniała pozycję szlacheckiej izby poselskiej. Jej wejście w życie, obok wejścia w życie statutów nieszawskich, często uważa się za początek wprowadzenia demokracji szlacheckiej w Rzeczypospolitej.

Źródło: wikipedia.org

Przedstawiamy Państwu dwa wybrane filmy z poezją Anny Łęckiej – Gapa oraz Dwie Drogi Miłości.

Anna Łęcka była nauczycielem I Liceum Ogólnokształcącego im. M. Kopernika w Radomiu. Od przeszło 20 lat koordynuje pracę wolontariatu. Założyła Sekcję Bliżej Dziecka, której celem jest niesienie pomocy dzieciom niepełnosprawnym i tym pochodzącym z ubogich rodzin. Współpracowała również Z Towarzystwem Pomocy Dzieciom, Caritasem i Miejskim Ośrodkiem Pomocy Społecznej.

Udzielała się także w harcerstwie, pełniła tam funkcję z-cy komendanta Chorągwi Radomskiej ZHP im jana Kochanowskiego. Za swoją działalność otrzymała liczne nagrody i wyróżnienia, między innymi: Medal Komisji Edukacji Narodowej za szczególne zasługi dla oświaty oraz Złoty Krzyż Zasługi, nagrody Kuratora Oświaty. W 2015 roku,została Człowiekiem Roku.Znalazła się też w Gronie 5 Polek w Plebiscycie Kobieta z charakterem.

Obecnie Anna Łęcka jest na emeryturze. Ponadto należy do grupy poetyckiej „Eliksir”. Swoje wiersze ma wydane w publikacjach zbiorowych za granicą.

O swojej twórczości opowiada: „Piszę wiersze, których tematyka obejmuje różne kolory życia, w tym i świat dziecka oraz dorosłych, opisuję piękno natury i ludzkiej myśli. Wiersze, to obszar, który w swojej treści obejmuje życie, zdarzenia, miłość. Jest tu samotność, której ciężar czasem staje się nie do zniesienia, szczególnie nocą. Jest też dawka uśmiechu serdecznego.” Lubi pisać wiersze lotnicze,związane z przestrzenią nieba. 

12 maja 1935 r. w Belwederze o godz. 20.45 zmarł marszałek Józef Piłsudski.

Urodził się 5 grudnia 1867 roku w Zułowie pod Wilnem. 15 maja trumnę z ciałem Piłsudskiego przewieziono na lawecie zaprzężonej w sześć koni do katedry św. Jana. Tam marszałka żegnały tłumy. 17 maja wieczorem pociąg wiozący ciało Piłsudskiego ruszył do Krakowa, na jego trasie zgromadziły się tysiące ludzi, aby oddać zmarłemu hołd. Ustawiono ją w nawie głównej świątyni.

Pociąg żałobny z trumną Piłsudskiego dotarł do Krakowa w sobotę rano 18 maja. Ośmiu generałów, z Juliuszem Rómmlem na czele, przeniosło trumnę z platformy na lawetę armatnią. Po odprawieniu modłów przez metropolitę krakowskiego arcybiskupa Adama Sapiehę, kondukt ruszył na Wawel. Na czele pochodu szedł oddział doboszy z werblami, następnie postępowała orkiestra wojskowa, poczty sztandarowe przysłane przez wszystkie pułki Wojska Polskiego oraz duchowieństwo. Po nich szedł okryty kirem koń Piłsudskiego. Za nim jechała laweta z trumną, ciągnięta przez sześć karych koni. Otaczało ją 12 adiutantów z obnażonymi szablami.

Po dotarciu na wzgórze wawelskie przemówienie ze stopni katedry wygłosił prezydent Ignacy Mościcki. Generałowie, przy dźwiękach dzwonu Zygmunta, wnieśli trumnę do katedry. Po mszy pontyfikalnej, którą celebrował metropolita Sapieha, generałowie znieśli ciało marszałka do krypty św. Leonarda. Na zakończenie uroczystości ustawione na wawelskim wzgórzu działa oddały 101 strzałów armatnich. W całym kraju zapanowała trzyminutowa cisza.

Szacuje się, że w pogrzebie w Krakowie wzięło udział około 100 tys. osób, kondukt ciągnął się przez kilka kilometrów.  Ciało spoczęło na Wawelu, a serce zgodnie z wolą Marszałka, u stóp matki na Rossie, wśród żołnierskich grobów z 1919 roku. Pogrzeb serca Józefa Piłsudskiego w Wilnie, odbył się rok później, 12 maja 1936 r., w Mauzoleum Matki i Serca Syna na wileńskiej Rossie.